Ik moest vd fysio, vrij vertaald, vooral ‘zinken’ (buikademen, niet met mijn aandacht naar de pijn gaan) en de diep liggende spieren ontspannen en ontspannen houden. Vanuit mijn buik leven, niet vanuit mijn hoofd, net Chineng nietwaar?? Na een poos ging ik toch weer eens naar een Chinengles, voor de Qi en de ontspanning. Oefeningen meedoen was echt te pijnlijk. Tijdens de meditatie aan het begin van de les leerde onze Chinengleraar Frank (Lageweg) ons om te houden van je pijn, ondanks alles. Emoties van verzet en frustratie kwamen naar boven. Ik moest proberen van mijn schouder en arm te houden inclusief de pijn. ?

Toen ik dit echter ging voelen, voelde ik weer aan als één geheel, ook mijn schouder en arm hoorden weer helemaal bij me, zonder verzet tegen de pijn.

De oefeningen in de les deed ik mee vanuit echte ont-spanning, ik kon heel veel meedoen! Ik voelde de  energie (Chi) door me heen gaan en heb de Helende werking ervan ervaren! Hierdoor voelde ik me vooral heel Dankbaar! Dit heb ik dagelijks herhaald en eindelijk ging het steeds meer de goede kant op!
Vooral de oefening Sway la Qi was mooi, door mijn schouder tussen mijn handen te visualiseren kon ik steeds weer de verkramping in mijn spieren loslaten en helende energie vragen naar mijn schouder te stromen, keer op keer op keer.

In de meditatie van een volgende les leerden we helemaal in het moment te zijn en diep te ontspannen met alles wat zich voordoet, ook pijn. Want alleen dan kan er heling plaatsvinden. En weer ging het bewegen soepeler.

Wat ik zo mooi en kloppend heb ervaren is dat pijn, in mijn geval, niet alleen een fysiek probleem is, maar ook iets energetisch en psychologisch. Want…eindelijk zijn de knopen nu uit mijn spieren, alleen bij stress blijk ik mijn schouderspieren onbewust vast te zetten en daar kan ik nu mee aan de gang gaan door bewustwording en door te proberen deze te ont-spannen.