Hoe zou het zijn als je het willen (voor een moment of zolang je wilt) opgeeft?
Hoe doe je dit?
Maakt contact met het gevoel in dit moment compleet te zijn.
Een moment waarin het graaien naar iets, iemand of een volgend/beter moment ophoudt.
Daar komt het volgende bij:
Hoe zou het zijn als je het moeten (voor een moment of zolang je wilt) opgeeft.
Je staat jezelf toe even niks te moeten, alleen maar te zijn.
Wat is het dat jou doet moeten?
Er kan nu een stemmetje in je opkomen dat zegt: ja maar dan loopt alles in de soep, of dan heb ik het niet meer in de hand of dan kom ik niet meer in actie en als gevolg daarvan wijzen ze me af of verlies ik de controle.
Heb je ‘moeten’ nodig om in actie te komen?
Voel even hoe het is als je een moment niks moet. Je lichaam is hier waar je bent. Altijd in het nu. Altijd perfect aanwezig. Iets moeten is altijd iets moeten in de toekomst. Dus je aandacht wordt van je lichaam weggetrokken. Misschien kun je voelen hoe het ‘moeten’ je bij je zelf vandaan trekt.
Wat gebeurt er als je het moeten voor een moment durft op te geven? Kun je voelen dat het rust kan geven?
Of voel je de angst dat je het dan niet afkrijgt? De angst dat je niet voldoet aan de verwachting, en dus: de angst voor afwijzing? Als dat zo is, voel de angst voor afwijzing, zonder verhaal erbij. Alleen maar stilstaan en erkenning geven aan dat gevoel.
Of is het de angst dat alles zich nog meer gaat opstapelen? Denk je ‘moeten’ nodig te hebben om stress te voorkomen?
Ook zonder het gevoel dat je ‘moet’, weet je precies wat je moet doen en kun je nog even goed in actie komen. Alleen vanuit een andere staat.
Een moment van niks willen, al compleet zijn gecombineerd met een moment van niet-moeten. Vanuit deze staat kun je hetzelfde doen wat je dacht te moeten, maar nu vanuit een staat zonder stress en zonder het gevoel te hebben te moeten. Misschien doe je ook wat anders dan je had gedacht te moeten.
Verwondering
Je komt los van de automatische piloot en stapt in de vrijheid van het niet-weten waarin alle mogelijkheden liggen en wat ook het leven leuk maakt. Je weet niet wat er gaat gebeuren en dat maakt het leven sprankelend, fris en nieuw. Wat je normaal zou missen vanuit de staat van moeten, zie je nu wel. Er is weer ruimte voor verwondering. Er is ruimte om van overleven naar leven te gaan.
